2016-10-07

Dagje niks

6-10
Aangezien we van ons reisschema zijn afgeweken en het bezoek aan Cathedral Cove ons niet een dag kostte liggen we voor op schema. Daardoor hebben we de donderdag opeens ‘ over’. Wat te doen? We besluiten om een dagje ‘niets’ te doen en boeken een 2e dag bij Ohope beach holiday camp. We slapen uit, doen een wasje, lezen een boek, werken de website bij, verwerken de opgedane indrukken van de eerste 10 dagen. Halen ff een frisse neus op het strand, maar pas om 17.00 uur aangezien het de hele dag stormt en regent. De camper schut heen en weer vanwege de harde wind. Tijd om wat te vertellen over wat ons opvalt in New Zealand. Mensen zijn bijzonder vriendelijk en behulpzaam. Groeten over het algemeen ook als je ze tegenkomt op straat of op een wandelpad etc. Bieden hulp als ze je “lost’ om zich heen zien kijken. De hoofdwegen (highways) zijn behalve rondom Auckland en de wat grotere steden, tweebaans van het niveau Castricum-Uitgeest, voordat deze weg werd opgeknapt. Daarbij veel bochten en kans op wegversperringen omdat de bergkant naar beneden gekomen is. Op deze wegen mag je als automobilist 100 km per uur. Overigens wordt dat zelden gereden. Onze camper mag max 90. De highways gaan door dorpjes waarbinnen je max 50 mag. Snelheidsovertredingen worden zwaar beboet. Op de highways komen allerlei uitritten van huizen, boeren erven etc uit. Door lokale chauffeurs wordt het op prijs gesteld als je met de camper zo mogelijk aan de kant gaat om ze te laten passeren. Als dank geven ze een toeter of tonen ze alarmlichten. Vele bruggen zijn enkelbaans waarop ene of andere zijde voorrang heeft. Op de highways kom je incidenteel ook een fietser tegen…doodeng, echt. Hele stukken weg hebben we al afgelegd zonder dat er voor of achter ons iemand reed danwel dat we tegenliggers hadden. Links rijden is zo gewend. Lopen en dan oversteken is lastiger, dat eerst naar rechts, dan naar links en dan nogmaals naar rechts en dan over maar dan tegenovergesteld is moeilijk aan te leren, waardoor al een paar keer NZ-Landers in de remmen moesten. De huizen zijn over het algemeen van hout met golfplaten daken. Bij ons type vakantiewoning uit de jaren 80-90. Ze zijn er in allerlei soorten en maten. Soms zijn er stenen huizen en pannendaken. Buiten de dorpen heb je auto’s sowieso nodig. Waarschijnlijk voor elk gezinslid een. De (vomar)supermarkt zit hier niet op de hoek. Overigens is hier wel alles gewoon te koop. Je moet er alleen wat verder voor rijden dan in Nederland. De boerenbedrijven zijn groot, ranges met vleeskoeien en koeien voor melk. Er wordt veel fruit geteeld: kiwi’s, appelen, peren, avocado’s, ananas. Daarnaast veel wijnproductie. De NZ-landers hebben ook iets met brievenbussen, naast de gewone standaard, meestal gewoon gekocht worden ze ook veel zelf in elkaar geknutseld van oude: magnetrons, ovens, stortbakken, hout, … Etc. Het straatbeeld in de wat grotere dorpen met winkels die tevens als een soort van regionaal centrum fungeren doen soms wat canadees/amerikaans aan. Goed bij ons zit de dag erop. Morgen gaan we richting Rotorua.