2016-10-07

Macaroni, pasta, rijst, soep, macaroni, pasta,….

7-10
De variatie wordt wat eentonig. Nog weinig uit eten (kunnen) (ge)gaan. Aan de andere kant als je de kok mee hebt op reis dan is de behoefte er ook minder😉. Vandaag van Ohope beach naar Rotorua gereden, ongeveer 100 km. Onderweg de Okere falls aangedaan. De Rotorua raft company gaat hier op basis van aanbod enkele keren per dag van af. Daarnaast gaan er individuele kanoërs van af. Volgens de fotograaf van de raftcompany is het stapje van 7 meter de hoogste van de wereld waar raftboten vanaf gaan. Mmmm als ik belangen in deze company had zou ik dat waarschijnlijk ook zeggen😀. Maar goed spectaculair is het wel en dat vonden de mensen in de boot ook, aan het gegil te horen. Ook hier horen we weer dat het voorjaar het natste is in jaren, wat een pech hebben wij. Maar vooralsnog gaan we er niet gebukt onder. We hebben nog steeds tussen de middag onze lunch overwegend buiten op kunnen eten en ’s avonds even in het zonnetje kunnen zitten. En alle wandelingen geen regen gehad. Wij zijn Hollanders en dit weer gewend. Daarna door gereden naar Rotorua en ingecheckt voor 3 nachten in weer een top ten holiday camp. Deze heeft overigens ongelimiteerd free wifi en ligt naast het centrum. Dat is de eerste camping die we tegen komen met ongelimiteerd free wifi dat ook nog redelijk snel is. Na een buitje klaart het op en gaan we Rotorua in. Het staat bekend om de Maori cultuur en de geothermische grond. Vlak naast de campsite komen we dat al tegen in het naast gelegen park waar allerlei dampen uit de grond opstijgen. Om de poelen staan hekken met waarschuwingsborden. Maar er zijn ook baden waarin je met je voeten in het warme zwavelachtige water kan gaan zitten. Het verbaasd ons niet dat er vooral Aziatische mensen zitten. En ik denk dat we een eend vermoord hebben. Dat zit zo. Toen we naar het hek liepen van een stomende poel schrokken er een paar eenden zo (ik had ze zelf overigens ook niet gezien) dat een daarvan opvloog. Ik dacht dat hij over de poel gevlogen was maar enkele minuten later kroop hij uit de poel op de kant. Maar deze poelen zijn zo heet dat dat ook het laatste was wat hij nog kon. Zo zielig…Rob zei, ‘hij gaat het zo wel weer doen … 🙄’. We konden niets meer voor de eend betekenen. Daarna het centum ingelopen en de i-office opgezocht. Kopje koffie en een taartje en terug naar  de campsite. Het wordt pasta vanavond😋.