2016-10-13

Tongariro trail: ✅

13-10
Om half 6 gaat de wekker. Het is vannacht koud geweest in de camper. Dat is goed want dat betekent dat de lucht helder is, maar wel twee dekbedden nodig om warm te blijven en moeilijk opstaan😤. De bus gaat stipt om 7.00 nadat we allemaal geregistreerd zijn. Een simpel systeem om ervoor te zorgen dat aan het eind van de dag iedereen die afgezet is om te lopen ook weer opgehaald is. Aan het eind of weer bij het beginpunt als de tocht toch iets te zwaar is gebleken. Onderweg komen we wel wat mensen terug tegen maar dat waren lopers die de eigen auto bij het beginpunt hadden gezet en al heel vroeg voor ons uit de berg op zijn gegaan. De buschauffeuse zegt dat als je eenmaal op het hoogste punt bij de ‘red crater’ bent je beter kan doorlopen naar het eindpunt. Oké we worden afgezet bij de start van de Tongariri Alpine Crossing. Het lijkt een goede dag te worden met in de ochtend en avond wolkenvelden en tussen door blauwe luchten en wolkenvelden. Het is -3 graden maar de wind op de top is stevig. De eerste anderhalf uur is een makkelijke wandeling. Het zonnetje schijnt, en mensen beginnen het teveel aan kleding uit te trekken. Overigens is het leuk om te kijken hoe mensen de brochure waarin staat aangegeven wat aan te trekken en mee te nemen, hebben geïnterpreteerd. Dan is de laatste toiletmogelijkheid voor de komende ongeveer 5-6 uur en dan begint het klimmen. Eerst even vals plat en af en toe trappen (dat lijkt makkelijk maar die zijn moordend voor je hartritme en ademhaling). Na verloop van tijd en naarmate we hoger komen wordt het stijler en dus zwaarder. Daarnaast gaat de gevoelstemperatuur naar -10 vanwege de wind en de wolkenvelden waar je af en toe doorheen loopt. Dan komen die mutsen en handschoenen echt wel van pas en krijg ik het koud van de jongelui met blote benen of gymschoenen. Het stijlste stuk ligt tussen de ’soda springs’ en de ‘ red crater’. Er is zelfs een heel klein stukje dat je aan een ketting en touw naar boven moet. En er ligt nog natte sneeuw waar we doorheen moeten. Tsjonge wat was ik blij met de stokken. Dat maakt het stijgen maar later ook het dalen net iets aangenamer. Alleen dat merken mijn schouders nu ook😒. Het landschap, de uitzichten, de kraters en meren zijn prachtig ondanks dat er dus toch een paar bussen met mensen lopen. Overigens is het nog niets vergeleken met de aantallen als het seizoen echt van start gaat en in de zomer. De brochures zeggen dat de route 19.4 km of 21 km is. Onze gps aan het eind geeft aan 21 km. Mijn app geeft aan: 33.000 stappen, 20 km en 204 verdiepingen. We hebben in totaal incl stops 8 uur gelopen en kunnen met de bus van 16.00 uur terug. De afdaling is lang van 1700 naar 700 meter en met de trappen een aanslag op je knieën. Met de stokken erbij gaat het redelijk goed. De laatste kilometers gaan door bos. Als we op het eindpunt komen zitten en liggen mensen een beetje voor jaffa in het zonnetje te wachten tot de bus gaat. Iedereen verlangt naar een douche, voetjes uit de schoenen en in de relax stand… Wij dus ook. Al met al een prachtige wandeling die een “must do” is als je naar NZ op vakantie gaat, wel eerst een beetje trainen en fit zijn.