2016-10-24

Sandflies

24-10
Op het moment dat je gebeten bent weet je dat ze er zijn en ben je de laat. Natuurlijk zijn we voor deze hele kleine vliegjes gewaarschuwd. Maar op het noorder eiland hebben we er nauwelijks mee te maken gehad. Allen bij het thermisch wonderland dacht ik op eens, he iets valt mijn kuiten aan. En ja wel je, gelooft vervolgens niet hoe die hele kleine beestjes kunnen bijten. Het doet zeer, met andere woorden je voelt dat je gebeten wordt, dan volgt de jeuk, en vervolgens komen de bulten en drie weken later zien je kuiten er nog steeds niet uit. Na die eerste keer hadden we eigenlijk geen last meer van deze sandflies en dan vergeet je ze ook een beetje. Ja, behalve als je naar je kuiten kijkt. Maar dat doe ik niet zo vaak😉. In Manahau maakte we eigenlijk weer een soort van kennis met ze. Maar goed we gingen het water op en daarna lopen en dan heb je er eigenlijk niet zo’n last van. Toen ik vroeg aan George waarom hij er minder last van leek te hebben, was zijn antwoord dat kiwi’s (dat zijn de NZ-landers) na zoveel gebeten te zijn er een soort van immuun voor worden en dat toeristen vers voer voor de de sandflies zijn. Nou dat is lekker dan😒. We hebben uiteraard wel spullen (deet) mee en gekocht om ze op afstand te houden maar dan moet je wel alert zijn. Vandaag reden we van Manahau naar Murchison. We zijn op weg naar de west kust van het zuider eiland. Net voorbij Murchison zit de langste swingbridge van NZ over de Bullers River. Ik dacht de lunch gaan we daar doen. Er is een gezegde in NZ die luidt: ‘ de boeren melken de koeien en de regering melkt de toeristen’.  Voor deze swingbridge moet betaald worden. Je kan terug met een kabelbaan over de rivier maar dat kost extra. Er waren nog een paar opties met allemaal extra kosten. Wij kozen dus voor de swingbridge en dan kan je vervolgens naar de watervallen lopen die ook over de weg bereikbaar zijn en een boswandeling. Goed we kozen dus swingbridge en boswandeling. Onze lunch en koffie zat in de rugzak. Op pad. Mijn enige foutje was een driekwart broek en blote benen in sandalen. Aan de overkant van de brug picknick tafels. Zo eerst lunch. Wij brood en koffie, de sandflies rob en rita😫. We hebben de hele vakantie nog niet zo snel ons brood op gehad. Dat is geen doen dus. Eerst terug naar de camper: lange broeken, sokken en wandelschoenen aan en lange mouwen en vervolgens deet…… Veeeeeel deet. Daarna zijn we de wandeling naar de watervallen en de boswandeling gaan doen. Leuke paden maar dat is het steeds in NZ en onderwijl voel ik de bulten al opkomen.  Na dit bezoek aan de swingbridge kijken we wat de opties zijn qua campersites. Keuze is nog een flink stuk door rijden of 10 km terug naar Murchison, naar de Riverview Holiday Park met free wifi. We besluiten voor het laatste, het is inmiddels 16.30 uur en Rob heeft een flinke verkoudheid te pakken. Rob gaat de website bijwerken en ik schrijf mijn blog terwijl ik meer en meer voel waar de sandflies me te pakken hebben gehad….. Grrrrrrrr sandflies.