2016-11-07

Dolfijnen toe👌

7-11
Vanochtend ben ik rond 6.00 uur wakker en aangezien ik de voorzieningen van de campsite aan me voorbij laat gaan ben ik op tijd klaar met toilet maken😌. Rob heeft nog geen zin om er uit te komen dus het wordt een wandelingetje alleen. Het is prachtig weer en dan ziet die Oceaan er toch meteen een stuk blauwer uit, prachtig. Na de klif loop ik rond 7.00 uur langs Curio Bay, en daar staat een pinguïn moed te verzamelen om te gaan vissen. Net zoals ’s middags uit zee komen, nemen ze ook ’s ochtends ruim de tijd. Na nog wat communicatie met de in het nest achtergebleven partner over ‘hoeveel vis er gevangen moet worden, tijdstip van thuiskomst en de waarschuwing dat er tussentijds niet geflirt mag worden’ hopt hij/zij over de stenen het strand op en verdwijnt in de golven. Zo ik ga ook eens kijken of mijn partner zin heeft om op te staan. Na het ontbijt, het is nog steeds vroeg en strak blauw, lopen we nog een keer rondje klif en Curio Bay. We hebben alles gezien. Alleen de dolfijnen nog niet die hier wel schijnen te zitten en vaak in de golven surfen. Er zijn een paar surfers van de surfschool in het water en warempel daarbij zwemmen een aantal dolfijnen. Uiteindelijk zijn het er een stuk of 3-5 die een tijdje mee surfen op de golven en dan weer voor open zee kiezen. Erg leuk om te zien. Wij pakken vervolgens onze route weer op en stappen uit bij de Niagara falls (een grootse naam voor de kleinste waterval), de McLean watervallen, Matai en Horseshoe watervallen, Florence Hill Lookout en drinken koffie in Owaka. Op de deur de melding: ‘ aub verwijderen; schoenen met zand en viezigheid en stinkende sokken’ 😃. En onwillekeurig check je toch even of je zo naar binnen kan😂. Daarna rijden we naar Surat Bay voor de overnachting bij Newhaven holiday park. Als we daar aankomen hangt er een briefje aan de deur ‘ zijn even weg voor ‘melk en mail’ en daarboven ‘je mag wachten als je voor een slaapplaats komt in de lounge. Als je met een camper bent, zoek een plaats, alleen nr 1 is bezet. Zo gezegd zo gedaan. We moeten eerst de dump gebruiken. Op dat moment komt ook een van de eigenaresses langs. Allemaal prima, geen probleem. Inchecken als je er aan toe bent. Erg gastvrij allemaal. Bij het inchecken wordt de route naar het strand en het privé-regenbos uitgelegd. Deze baai staat bekend om de aantallen zeehonden en zeeleeuwen. Dus na installatie op de plaats met uitzicht over de Baai, soep en vanuit de verte een zeeleeuw die opduikt om een plekje op het strand te spotten, gaan we op pad. Om de bocht ligt inderdaad een hele grote hoop vol met zand die af en toe wentelt. Een moeder en kind lopen er op het verste punt langs het duin langs, ik ook (niet zeeleeuw-proof, had ik al geschreven). Rob gaat zitten, minstens 20 meter er van af voor foto’s met de telelens. Maar dat vindt deze zeeleeuw, net als die van eergisteren, niet fijn. Omhoog, tanden en brullen. Ik vind het doodeng. Rob staat op en loopt rustig weg en dan zakt het beest als een plumpudding weer in elkaar. Rob moet erg om mij lachen😀😀. Maar ik moet er ook weer langs terug. Zo ik heb weer even genoeg beesten gezien. Het zonnetje schijnt heerlijke en we gaan nog ff relaxen. En trouwens die foto’s zijn wel erg mooi geworden.