2016-11-11

😀, Klik, klak, klaar…volgende bezienswaardigheid

11-11
Ik geef het toe. Niet iedereen heeft 8 weken vakantie. En dus iedereen die minder dagen in NZ heeft maar wel zoveel mogelijk of alles wil zien moet niet alleen een beetje doorrijden maar de stops ook efficiënt regelen. Wij vertrokken vanochtend uit Mouraki met een bezoek aan de de Mouraki Boulders. Nu ligt er een groot parkeerterrein voor met de Boulders op 10 minuten afstand maar dat wisten wij toen nog niet. Wij waren langs het looppad naar de Boulders gekomen en hebben in de nabij geparkeerd en zijn gaan lopen. Heerlijk over het strand, Boulders op 1.7 km volgens de informatieborden. Als we starten stopt een auto met een 2 jongeren van Aziatische afkomst met aan ons de vraag: ‘waar zijn de Boulders?’ Uhh nou daar verderop het strand. In de verte zie je ze namelijk vaag mede omdat er ook mensen bij lopen. Volgende vraag: ‘Hoe ver is dat lopen?’. Nou op het bord staat 1.7 km. Oh, volgende vraag: ‘Waar is de dichtstbijzijnde Boulder?’ Nou, wij denken over 1.7 km. Wij gaan lopen, de mensen springen weer in de auto. We zien ze bij de Boulders weer. En ik moet toegeven zij maakte nog een wandelingetje over het strand. De meesten met een Aziatisch uiterlijk zijn gekleed alsof ze in de subtropen rondlopen. Vaak in duur uitziende designkleding (ik heb er geen verstand van maar op stevige wandelschoenen moet ik de eerste nog tegenkomen) en heel enkele met name jongedame heeft een mondkapje voor. Ze laten zich allemaal een voor een door elkaar fotograferen voor de attractie en springen dan snel, vaak verkleumd, de auto weer in. (Ik generaliseer uiteraard een beetje😉, maar toch…). Na de Mouraki Boulders rijden we door naar Omaru via weer een kustweg. Het is overigens grauw en grijs vandaag met behoorlijk veel wind. De buitentemperatuur is maar 12-13 graden. Onderweg komen we een fietser tegen op een zeer oude fiets (groot wiel voor, heel klein wiel achter). Ik heb ze wel in musea gezien maar eigenlijk nog nooit iemand er op zien fietsen. De man die erop zit is ook een oud exemplaar. Als ik een foto van hem maak, zwaait hij vrolijk. In Omaru checken we in in het Habour tourist park Omaru. Met uitzicht, 1e rij op de haven. Omdat we vroeg zijn lopen we nog even Omaru in. In oude pakhuizen zijn allerlei zaakjes gevestigd. Grappig om te zien, maar jammer genoeg staan er auto’s voor. In een van de panden zit een bakker die onder andere ‘Dutch macarones’ (gevulde koeken) verkoopt. Die moeten we uiteraard even proberen. Niet slecht maar niet het juiste meel voor de koek gebruikt. Na het rondje dorp (2 uur is lang genoeg) zijn we terug bij de campsite en rijden we eerst nog naar de geelogige pinguïn kolonie. Ze zijn er zo vroeg niet maar we willen even kijken hoe het er uit ziet om te bepalen of we op de pinguïns blijven wachten of niet. Maar de afstand tussen de pinguïns en van waaraf je mag staan, is zo groot dat dat geen toegevoegde waarde heeft ten opzichte van onze eerdere ervaringen. Daarnaast is het bewolkt (later zou het zelfs gaan regenen) en dus rijden we terug. Aan het eind van de pier zit een grote kolonie van de kleinste pinguïnsoort, de blauwe. Die schijnen zelfs op de campsite te komen vannacht.